هاینریش بل، در سیمای زنی در میان جمع، فساد اخلاقی و حرص به مال اندوزی را در همه شئون جامعه می بیند و با طنزی سراسر انسانی هـمه جوانب آن را می شکافد و نمایش می دهد، مقام و مرتبه اجتماعی، ثروت و جایگاه سیاسی، درجات علمی و دانشگاهی منهای انسان دوستی را به باد تمسخر می گیرد، از ریاکاری و تظاهر به تقوا و پـاکـدامـني در عين تردامنی پرده برمی دارد. بل عاشق مردمان ساده و بی غل و غش است و در میان آنهـا احساس راحتی می‌کند. زنان مخلوق او به جای لذت جویی و شهوت پرستی تـرحـم و همدردی را در خواننده برمی انگیزند و بـل بـه خـوانـنده حتی فرصت نمی دهد جز این بیندیشد.

در سراسر سیمای زنی در میان جـمع صفحه ای نیست که در آن بـل طنز و همدردی با انسان‌ها را از یاد ببرد. هاینریش بل تا روز مرگش، در ژوئیه ۱۹۸۵، مبارزه بر ضد بی عدالتی را رها نمی کند و این مبارزه را بـاز هم بـه نحـو باشکوهی در آبروی از دست رفته کاترينا بـلـوم بـه نمایش می گذارد.
مقدمه مترجم ( مرتضی کلانتریان)