در سال ۱۹۵۸ جان هیوستن فیلمساز امریکایی از ژان پل سارتر می خواهد تا درباره فروید و دستاوردهایش در علم روانکاوی فیلمنامه ای بنویسد. سارتر با طیب خاطر پیشنهاد را می‌پذیرد و یک سال بعد فیلمنامه قطوری تحویل می‌دهد که به قول هیوستن «پهن و زمخت بود مثل رانهای من». هیوستن تقاضا می کند تا قسمت هایی حذف یا تعدیل شود. نسخه تحریر دوم نیز، با همان انشای آشنای سارتر، حجیم و قطور می‌شود. فیلم سرانجام در سال ۱۹۶۱ با عنوان «فروید امیال پنهان» با هنرنمایی مونتگمری کلیفت در نقش فروید، به نمایش در می آید.