امتیاز این اثر مانند سایر آثار سارتر ارزش ادبی آن است. بویژه وقتی که نویسنده از تراژدی وجود روشنفکر سخن می‌گوید به عنوان مثال:

«خلاصه مشخصۀ روشنفکر این است که از جانب هیچ کسی رسالتی ندارد و وضع اجتماعی خود را از هیچ مقامی نگرفته است. فی حد ذاته برخلاف پزشکان و آموزگاران و الخ ... که قدرت حاکم با تصمیم، قبلی آنها را به عنوان مأموران خویش ایجاد کرده است محصول هیچ تصمیم قبلی نیست بلکه ثمره عجیب الخلقه جوامع غول آساست. هیچ کس او را نمی خواهد و هیچ کس او را به رسمیت نمیشناسد نه دولت نه برگزیدگان قدرت حاکم نه گروههای فشار نه سازمانهای طبقات استثمار شده و نه توده ها »

و نیز .... «به محض اینکه او وارد میدان عمل شد در نظر طبقات حاکم خائن است زیرا از دانش فنی که طبقه اش امکان کسب آن را به وی داده بر ضد این طبقه استفاده می‌کند مطرود از سوی طبقات ممتاز و مظنون در نظر طبقات ستمدیده»