همسرم می‌گوید: «ابن مشغله»، شرح حال آدمی ست که از کمک کارگری تعمیرگاه سیار در ترکمن صحرا و کارگری ساده‌ی چاپخانه به مسئولیت یک مؤسسه‌ی بزرگ می‌رسد؛ «ابوالمشاغل»، شرح حال کیست؟ این دیگر چه چیز دارد که بیاموزد، ایجاد رابطه کند، و یا در نوشتنش ضرورتی باشد؟ می‌گویم: صبر داشته باش خانم! ابوالمشاغل هم حرف‌های فراوانی برای زدن دارد... ایـن قلم ، پس از سی و پنج سال پیوسته ـ مؤمنانه نوشتن، خوب می‌داند که نباید به جانب بیهودگی برود و بیهوده بنویسد. صبر داشته باش عزیز من!

ما ـ من و تو ـ حتی در باب نوشتن «ابن مشغله» هم بسیار مردد بودیم و نگران؛ اما زمان به ما گفت که هر پیامی که به صداقت ارسال شود، سرانجام ، به صداقت دریافت خواهد شد...