عکاس ها همیشه آن طرف اند؛ پشت دوربین. آماده ی ثبت لحظه ای که حتماً دیگران از آن غافل اند، و گرنه آن‌ها هم دوربین به دست می گرفتند. اما چه می شود اگر کسی بخواهد این عکاس دوربین به دست را درست در لحظه ی ثبت عکس ثبت کند؟ این کاری است که پیمان هوشمندزاده عکاس و نویسنده در شیوه ی چشم کرده؛ پرتره ای از بهمن جلالی (۱۳۸۸- ۱۳۲۳) که چهل سال عکاسی کرد، چهل سال آدم ها و دنیاهای شان را دید و با عکس‌هایش چیزی به دنیای عکاسی اضافه کرد. شیوه ی چشم پرتره ای است به شیوه ی خلاق که هم زمان تقویم و خاطرات پراکنده را به هم پیوند می زند؛ از عکس‌ها و سندها و گفته های جلالی در مصاحبه های مختلف کمک می گیرد و آن چیزهایی را که در هیچ مصاحبه ای نیامده، آن لحظه های دور از چشم و دوستانه را از خلال خاطرات نویسنده / راوی احضار می‌کند؛ آدمی با سر و وضع همیشه مرتب، عکاس درجه یکی که در عین ساده و روان بودن پیچیده هم بود: آشپزی قابل با دو تا پیش بند آشپزی زرد و قرمز و د و قرمز و علاقه ی بی حدی به غذا پختن و زندگی کردن و زندگی دیگران را تماشا کردن و عکس گرفتن.