داماهی چهارمین رمان مهدی افروز منش است. او، که با نوشتن داستان‌هایی از جنوب شهر تهران و توصیف فضاها و شخصیت‌های خاص و کمتر دیده شده در ادبیات ما نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت، در رمان تازه اش به سراغ تجربه ای نو رفته است؛ قصه ای از دل دریاهای جنوب داماهی داستان پلیسی است که ناخواسته درگیر پرونده ی قتلی رازآلود می‌شود. دریا جنازه ی سوخته ای را پس می‌دهد که قابل شناسایی نیست، اما یک نفر خال کوبی روی تنش را تشخیص می‌دهد. این شروع ماجرای دلهره آور و مهیجی است در جزیره ای داغ و تبدار که مردمش هر روز با خوف ورجا قایق به آب می اندازند. بومیان آموخته ی آب اند و خصم یا مهر دریا را از رنگ وبوی هوا و آن چه موج ها به ساحل پس می‌آورند احساس می‌کنند. فرزند دریا داماهی را احترام می‌کنند و اگر نیاز باشد برایش قربانی می دهند.

حالا غریبه ای پیدا شده که میخواهد جسد موج آورده را بررسی کند. سروان یونس ترانه، که به خاطر لج بازی و تمرد از دستورات ما فوقش از تهران به این جزیره تبعید شده، در تلاش است تا با حل معمای این پرونده به جنگ با عقاید خرافی و باورهای عجیب مردم برود و قاتل واقعی را دستگیر کند.