همیشه به بچه‌هایی که تازه عکاسی را شروع کرده‌اند پیشنهاد می‌کنم حتمن با دوربینی کار کنند که فیلم می‌خورد و نه دوربین‌های دیجیتال. این حرف را گاهی بدون هیچ توضیحی می‌گویم و گاه با شرح کامل علت؛ بسته به برداشت خودم از طرف. اما اغلب اوقات به ضررم تمام می‌شود. بیشتر از گوشه و کنار می‌شنوم و گاهی مستقیم، از آنهایی که خود را نسبت به بقیه پیشروتر می‌دانند، که طرف از جهان عقب افتاده. اما این پیشنهاد نه به این خاطر است که به آن‌ها بگویم همه چیز را باید از یکِ یكش آموخت، که واقعن به این حرف اعتقادی ندارم، بلکه بیشتر به دلیل بازآفرینی‌ای‌ست که در طی مسیر رسیدن به عکس برای شان اتفاق می‌افتد.

در عکاسی دیجیتال زمان دیدن عکس درست بعد از لحظه‌ی عکاسی‌ست. در واقع از لحظه‌ی دیدن موضوع تا دیدن عکس زمان بسیار کوتاهی می‌گذرد، شاید فقط چند ثانیه. این زمان برای حرفه‌ای‌ها هر چند که کافی‌ست ولی اصولن به آن احتیاجی ندارند. اما برای تازه‌کارها نه کافی‌ست ونه لازم، بلکه مخرب است.