مدرسه یار دبستانی

مدرسه مثل هر پدیده‌ای موافقان و مخالفان بسیاری دارد. گروهی آن را وسیله‌ای برای همانند سازی و تفتیش و تحمیل عقاید می‌دانند، راهی برای شبیه کردن کودکان به آنچه که حاکمان می‌خواهند و گروهی دیگر فکر می‌کنند مدرسه نخستین گام‌های رهایی و خودیابی کودک است تا از آنچه که هنجارها با ناهنجارهای مسلط خانواده است فاصله بگیرد. ما بعد از شماره‌ی خانه به سراغ مدرسه آمدیم نگاه های متفاوت را کنار هم گذاشته‌ایم تا این پدیده‌ی مهم را واکاوی کنیم و ببینیم مدرسه‌ها چه هستند و چه باید باشند؟ 

هر چند نمی‌توان پنهان کرد برای ما مدرسه یعنی رشدیه تربیت باغچه بان، بهرنگی، میرهادی، بهمن بیگی، آزموده و صدها معلم گمنام در سراسر ایران پهناور کسانی که با تلاش‌های فردی و جریان‌سازی جوانی و عمر خود را وقف شکوفایی کودکان این سرزمین کرده‌اند با همه‌ی حسن‌ها و کاستی‌های فردی به شکل شگفتی در مقابل سختی‌ها مقاومت کردند تا مدرسه چیز بهتری شود از آنچه که بود...

می‌دانم بسیاری از ما هنوز خاطرات تلخی از مدرسه داریم از تنبیه‌ها و تحقیرهایی که پس از سال‌ها اثرات خود را در جای جای شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها، نشان می‌دهد که نیازمند تحلیل و بررسی جدی‌تری است اما بسیاری از ما بهترین دوستان خود را از دوران مدرسه و تحصیل داریم و اجتماعی شدن‌مان را مدیون مدرسه هستیم. بخشی از رشد و شکوفایی ما مرهون معلم‌های دلسوزی است که چراغ راه‌مان شدند. امیدواریم این شماره تلنگری کوچک باشد برای درک بهتر مدرسه و بهبود فردای آن.

آرش تنهایی