صلح اندیشی در میدان جنگ

پاییز ۱۳۲۵ اروپا ویرانه‌ای در میان شعله‌های جنگ بود آزمونی برای توران تا توانش را برای وفق یافتن با وضعیت ناگوار زندگی بیازماید. نتیجه آنکه در نوزده سالگی با جیره‌ی خوراک روزانه و مشارکت در پروژه‌های بازسازی و عضویت در گروه‌های دانشجویی داوطلب دوران تحصیل در پاریس را به تجربه‌ای شگرف در زندگی‌اش تبدیل کرد. در همین دوره‌ی طلایی بود که فرصت عزیمت به هرزگوین را یافت و در سفری دیگر راه کوه‌های تاترای چکسلواکی را در پیش گرفت تا در بازسازی راه آهن آن ،منطقه به کمک مردم جنگ زده‌ی آن دیار بشتابد چهره‌ی جنگ زده‌ی «اروپای متمدن او را در اندیشه پرده بود که چگونه چنین سرنوشتی برای این مردم رقم خورده است؟ می‌گفت: «ملت‌های اروپا در نیمه‌ی اول قرن بیستم تاریخ و تمدنی کهن داشتند. از فرهنگ غنی برخوردار بودند علم و هنر پیشرفته به وجود آورده بودند، صنعت و فناوری منسجم داشتند و اختراعات و اکتشافات متعددی به نام دانشمندان آنها به ثبت رسیده بود. حال برای بار دوم و پس از بیست سال آن چنان با هم درگیر جنگ شده بودند و چنان کشتار و ویرانی‌ای را سبب شده بودند که حدود آن بیش از یک قاره را در بر می‌گرفت.