مجمع الوحوش سومين رمان عطیه عطارزاده است. در دو رمان قبلی، عطارزاده به خوبی نشان داد که علاقه ی ویژه ای به شخصیت های در حاشیه و دور از نظر دارد. در عین حال، مهارت خودش را در ترسیم و توصیف فضاهای بدیع و موقعیت های غریب با نثری منحصر به فرد به اثبات رساند. او در این رمان نیز همان رویه را پی گرفته و ما را به جهانی غریب و کم تر شناخته می برد: به باغ وحش ناصری در زمانه ی گرفتاری ایران در جنگ جهانی اول. به زمانه ی عسرت و گرسنگی و بیماری و قحطی.

در زمانه ای که سگ و گربه و موش هم در کوچه ها، از شدت شکار مردم قحطی زده و گرسنه، نایاب شده اند. اسحق، نگهبان مجمع الوحوش، از جان و مال هر چه دارد مایه می گذارد تا حیوانات باغ وحش را نجات بدهد. طاووس و باز و عقاب و شیر و خرس و یوزی که ناصرالدین شاه به زحمت و علاقه جمع آوری شان کرده بود حالا پس از مرگش مورد بی توجهی مظفر الدین شاه و بعد محمد علی شاه و بعدتر احمد شاه جوان قرار گرفته است. قحطی و وبا و طاعون و خشک سالی و اعتیاد به افیون نیز در کشور غوغا می‌کند. جنگ اول آغاز شده و روسیه و بریتانیا و عثمانی هم هر یک به دنبال سهم بیشتری از تن نیمه جان این سرزمین اند. اسحق در چنین اوضاعی در پی یافتن راهی است تا هر طور شده حیوانات شاهی را زنده نگه دارد.

مروری بر کتاب مجمع الوحوش نوشته عطیه عطارزاده را در آوانگارد بخوانید.