چه بسا که بازی گو کهن‌ترین بازی رومیزی جهان باشد. گو، که بر صفحه ای چارخانه چارخانه، با مهره های سیاه (سنگ) و سفید (صدف) بازی می‌شود، هزاران سال است که بی تغییر باقی مانده است. به احتمال فراوان خاستگاه این بازی آسیای میانه است و در سده هشتم از طریق چین وارد ژاپن شد. و در ژاپن بود که گو به مرتبه الوهی خود رسید. در بادی امر درباریان به این بازی می‌پرداختند، اما تحصیل کردگان و راهبان بودایی و سامورایی ها این بازی را برگرفتند. حکومت فئودالی در سده شانزدهم چهار مدرسه خانواده بنیاد گو را به رسمیت شناخت. این مدارس سخت با یکدیگر درگیر رقابت بودند و استانداردهای بازی را بی وقفه بالا بردند. یک نظام رتبه بندی ابداع شد که بازیکنان حرفه ای را در ۹ درجه جای می‌داد. بالاترین درجه مجین بود، به معنای خبره یا استاد این عنوان به کسی تعلق می گرفت که همه رقبای همعصر را شکست دهد میجین، عنوان ژاپنی رمان ياسوناری کاواباتا، در انگلیسی گردانده شده است به The Master of Go .