«درست فقط این است»؛ این آغاز و پایان یک استدلال خوب برای ساختارگریان حقوقی است که فقط یک پاسخ جامع را بهترین می‌دانند.
 اما در نظر صورت گرایان حقوقی «درست این است»؛ این از آن‌روست که فورمالیست‌ها به یاری روح‌القوانین گاه در یک مورد خاص از انحصار کلیت‌ها بیرون می آیند.
نزد خطابیان حقوقی همچون دورکین، «درست فقط آن است»؛ برای آنان پاسخ آنقدرها هم که ساختارگرایان و فورمالیست‌ها می‌گویند دم دست نیست، و اگرچه فقط یک پاسخ بهترین است، باید آن را نه از قشر که از اعماق دریافت.

گروهی دیگر از خطابیان همچون پرلمان برآنند که: «درست آن است»؛ اینان نیز گرچه به آن سوی ظاهر عبور می‌کنند، اما لزوماً فقط یک تأویل را از میان تفاسیر درست نمی‌شمرند.