کافی است قبل از آغاز کتاب مدتی تنها در فهرست دقیق شوید تا متوجه شوید با چه جور کتابی روبرو هستید. فکر می‌کنید از سر اتفاق است که می‌بینید شهرها با خاطرات آغاز می‌شوند؟ یا اتفاقی است که می‌بینید شوق که پایان گرفت لاشه ها یک به یک شهرها را پر می‌کنند؟ یا اتفاقی است که کتابی که قرار است ما را به دیدار شهرهای گمشده، بی‌نشان یا پنهان برد در انتها با خود شهرهای پوشیده به پایان می‌رسد؟ یا انتخاب نام هایی چون فدورا و ایرن از سر اتفاق است؟ کالوینو می‌گوید: «این گفت من نیست که بر داستان فرمان می‌راند این شنود من است.» آری که کتابها فرزندان نویسنده نیستند، فرزندان زمانه اویند و نویسنده البته قابله ماهری است. اما این ذهن فاصله «ایتالی» تا «ایران» را بی جهت پی ننموده است. از کجا معلوم که هموطن کالوینو یعنی مارکوپولو که دارد داستان شهرها را برای قوبلای تعریف می کند، تمام این شهرها را در ایران ندیده باشد؟