حالا گردونه چرخیده و نوبت رسیده است به فصل اشتراک شعر با سینما نقطه ای معنادار که قلاب بسیاری از شاعران را به جهان سینما آویخته و سینماگران زیادی را پایبند جهان شعر کرده است و ما در این پرونده کوشیده ایم به گوشه و کنار این دنیای مشترک سرک بکشیم از همین بابت سراغ هنرمندانی رفتیم که در این هوای آمیخته از دو رسانه ی شعر و سینما تنفس می‌کرده اند و می‌کنند منتقدان این دو حوزه در یادداشت‌هایی درباره ی هنرمندانی که سال‌ها در این زمینه فعالیت کرده اند نوشته اند و پیوند میان شعر و سینمای افرادی مانند فریدون رهنما، محمدرضا اصلانی هوشنگ آزادی ور و... را رصد کرده اند تا جهان بینی و فرم آثارشان را موشکافی کنند. در یادداشتی دیگر مستندهایی را که از پرتره ی شاعران ساخته شده با نگاهی نقادانه بررسی کرده اند. همچنین، سراغ اصطلاحی بسیار پرتکرار و از قضا تا حدی ماجرا ساز رفتیم تا درباره ی باور منتقدان سینما کنجکاوی کنیم و از عبارت «سینمای شاعرانه» بیشتر بدانیم عده ای باور دارند این اصطلاح دچار لغزشی در معناست که گفتمان مشخصی نمی سازد و پایه ی نظری درست ندارد. عده ای نیز آن را نظریه مند کرده اند و از آن مفهومی مشخص را منظور می‌کنند فارغ از این مناقشات آنچه مسلم است فضای گفت و گویی است که پدید می‌آید و می‌توان به آن ورود کرد تا به جهان چند معنای شعر سینما قدمی نزدیک تر شویم.