پایان درخور

در کتابی به نام داستان‌های واقعی از عجایب و ماوراء‌الطبيعه، داستانی درباره‌ی برادرم دِل به چاپ رسیده است. سه صفحه از کتاب به دل اختصاص یافته، صفحاتی پر از علامت تعجب و توصیفاتی که اسرارآمیز و ترسناک به نظر می‌آیند. نویسنده ادعا می‌کند که این داستان را براساس «حقایق واقعی» نوشته است. 

او در چند پاراگراف اول بیش‌تر به صحنه‌پردازی پرداخته و خواسته است فضایی وهم‌انگیز ترسیم کند. به زادگاه من می‌گوید: « دهکده‌ی کوچک و دورافتاده‌ی پیرَ مید، در ایالت نبراسکا.» اما راستش خودم آن‌جا را حتی دهکده هم نمی‌دانستم. اصلاً نمی‌شد اسمش را گذاشت «جا». حتی در دوران بچگی پدرم، وقتی راه‌آهن يونيون پسیفیک در آن‌جا ایستگاهی داشت، هم روی نقشه هیچ اثری از پیرَمید به چشم نمی‌آمد. آن موقع پیرَمید حلبی‌آبادی بوده شامل چند