نسبت به خودت خوش‌بین باش

متوجه این موضوع هستم که به کلمه‌ی مسامحه مثل قبل رغبت نشان داده نمی‌شود. دیگر به فراموشی سپرده شده است. به دو دلیل: بعضی‌ها کلاً با این واژه مخالف‌اند. آن را کلمه‌ای زیادی حقوقی - سیاسی می‌دانند. معترضانه می‌گویند: «چرا باید با همه مسامحه کنیم؟» از طرف دیگر کسانی که به مسائل با نگاهی دموکراتیک نگاه می‌کنند می‌گویند: «در کلمه‌ی مسامحه سلسله‌مراتبی پنهان است. مثل این که ما بالای تپه‌ای ایستاده و نسبت به بعضی‌ها خوشبین باشیم.» آن‌ها هم بار معنایی کلمه را زیاد سیاسی - حقوقی نمی‌دانند.