وقتی زندگی‌ام زیر و رو شد، فِرِد از من فاصله نگرفته بود. مثل برادر دنبال این بود که از من حمایت کند و تا آن‌جا پیش رفت که خانة تابستانی‌اش را به‌م پیشنهاد داد تا از عشق‌های پنهانی‌ام محافظت کنم. من همیشه به او اعتماد کامل داشتم. حتی تصور می‌کنم برای توصیف اعتمادم کلمة مناسب وجود ندارد. 

من از روزنامه‌نگاری سیاسی منع شدم، اما او همکارم ماند، من خطر می‌کردم و با او دربارة پیش‌بینی‌ها و تفسیرهایم حرف می‌زدم. او آن‌ها را پیش خودش نگه می‌داشت.

وقتی مبارزات انتخاباتی سال ۲۰۱۲، پیروزی فرانسوا اولاند، و الیزه از راه رسید، فِرِد از توطئه‌هایی که علیه من می‌شد آگاهم کرد. رفاقت بر روزنامه‌نگاری پیشی گرفت. چیزهایی وجود داشت که نمی‌خواست تلفنی به من بگوید. او به وجود «مراکز توطئه» باور داشت. ما مثل دو معشوق، که هرگز نبودیم، در محل‌های مخفی با هم قرار می‌گذاشتیم.

من با فِرِد روزنامه‌نگار مصاحبه می‌کردم و اخبار را در اختیارش می‌گذاشتم. چقدر اس‌ام‌اس رد و بدل می‌کردیم! هرگز به من خیانت نکرد، این اعتماد متقابل قیمتی ندارد. او در همة لحظات سخت زندگی‌ام حضور داشت.