مجله کرگدن شماره ۱۳۲
مجله کرگدن شماره ۱۳۲
چند روز پیش در همین گوشی موبایلم تکه فیلمی دیدم که برای لختی اندوه از دلم ببرد، لبخند تحسین و تمجید هنرمند را بر لبم بنشاند. احتمالا بدانید درباره کدام تکه فیلم حرف میزنم: یکی از شاگردان هوشیار مرحوم شجریان به زبانی همه فهم از هنر شگفتآور خسرو آواز ایران پرده برداشت و به اختصار ظرایف و زیباییهای کار استادش را به ما یادآور شد. شاگرد نکتهسنج لمحهای از پیچ و خمهای تحریر استادش گفت و اشارتهایی به مهارت فوقالعاده آن فقید سعید در تطبیق شعر و موسیقی کرد. تشریفاتی و از روی تعارف شاعر نگفته «نظیر خویش بنگذاشتند و بگذشتند.» حقیقتا شجریان در آواز نظیر و بدیل نداشت، از اقران خود نیز چند سر و گردن بالاتر ایستاده بود و همچنان ایستاده است...
متاسفانه سایه سیاست به قدری سنگین است که سخت بتوان در این روزها صرفا از هنر شجریان سخن گفت.
یادداشت سردبیر