شبکه واقعیت مجازی را جایگزین واقعیت زنده و ملموس کرده است؛ و این واقعیت مجازی پرهیاهو، حاد، انسانیت زدا و بی‌رحم است؛ واقعیت مجازی می‌تواند بقیـه‌ی زندگی را در خود خفه کند و شتابان پیش می‌رود و منتظر کسی نمی‌ماند . جنیس ویتلاک ، سرپرست برنامه‌ی تحقیقاتی کورنل در زمینه‌ی آسیب رسانی شخصی و بهبود، می‌گوید جوانان ما «در دیگی از محرک ها هستند که نمی‌توانند از آن بیرون بیایند یا نمی‌خواهند از آن بیرون بیایند یا نمی‌دانند چه طور از آن بیرون بیایند.» بنابر یکی از نظر سنجی‌های اخیر مرکز تحقیقات پیو، متوسط نوجوانان آمریکایی امروزه بیش از ۱۱۰ پیام متنی در روز می‌فرستند یا دریافت می‌کنند. مطالعه‌ی محققان دانشگاه کالیفرنیا و دانشگاه تگزاس (دالاس) در سال ۲۰۱۵ راجع به استفاده‌ی نوجوانان سیزده ساله از رسانه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که «هیچ مرز محکمی بین دنیای واقعی و دنیای آنلاین آنها وجود ندارد.» یک فرق بزرگ بین صفحه‌های نمایش دیجیتالی امروز و تلویزیون‌های دهه‌ی ۱۹۵۰ این است که در آن روزها پدر و مادرها می‌توانستند آن نکبت را خاموش کنند. اما امروزه این کار خیلی راحت نیست، چـون درصد بزرگی از جوانان وسایل دیجیتال خودشان را دارند.

صفحه ۲۰