مفاهیم فضا و زمان در همان گام‌های نخست تکامل ذهن بشر در چارچوبی شکل گرفتند که رویدادهای گوناگون در آن‌ها رخ می‌دهند. این مفاهیم بدون دگرگونی چندانی از نسلی به نسل بعد منتقل شدند و از زمان پیدایش علوم دقیق، به صورت مبانی توصیف ریاضی عالم درآمدند. نیوتنِ بزرگ احتمالاً نخستین صورت‌بندیِ دقیق را از مفاهیم کلاسیکی فضا و زمان ارائه داده است.

او در کتابِ اصول خود آورده است:

«فضای مطلق، بنا بر سرشت خود، بی‌ارتباط با هر چیز خارجی، همواره بی‌حرکت و یکسان باقی می‌ماند» و «زمان ریاضی و حقیقی مطلق نیز بنا بر سرشتش بدون ارتباط با هر چیز خارجی در جریان است».

صفحه 29