بیروت پیش از جنگ داخلی، به تمام معنا، بانوی شهرها بود. نوشتن در این شهر، خود، شادمانی بی‌کران و جشن عروسی روزانه‌ای بود که دریا و کوه و بوی صنوبر و درخشش فانوس‌های دریایی در ساحل سن ژرژ در آن شرکت داشتند. در آن مرحلة استثنایی بیروت که لبنان و منطقه در عمر خود دیده بود، به سرعتِ گنجشک می‌نوشتم و به سبکی ماهی بر کاغذهای سفیدم پرواز می‌کردم. هیچ زمانی را به یاد نمی‌آورم که همچون این زمانِ افسانه‌ای در بیروت، باران شعر بر من باریده باشد و انگشتانم بدین گونه جنگل‌هایی پر از برگ سبز شده باشند.
صفحه ۷۳

مروری بر آثار و زندگی نزار قبانی را در وبلاگ آوانگارد بخوانید.