در کتاب مرشد ارواح املی نوتومب به شکلی شاعرانه به موضوع مرگ می پردازد. اگر چه روایت او به شدت شخصی است، اما سرشار از پرسش‌های اگزیستانسیل و تأملات مرگ اندیشانه ای است، که در عین عمیق بودن، سبک و خوشخوان است و خواننده را با خود همراه می‌کند. نوتومب در این اثر از تجربه های نویسندگی خود نیز حرف می‌زند و به این ترتیب شیفتگی او به نوشتن، همراه با عشق او به پرنده ها و ارتباط با پدر از دست رفته اش سه مضمون اصلی این کتاب را می سازند.