در رثای داریوش مهرجویی و وحیده محمدی فر

خبر دهشتناکی که آن نیمه شب پاییزی به فاصله کمتر از یک ساعت تمام سایت‌ها و صفحه های مجازی را درنوردید شوک تکان دهنده ای بود که خواب از سر میلیون‌ها انسان بهت زده پراند؛ حتی کسانی که شاید نسبت نزدیکی با سینما نداشتند و داریوش مهرجویی و وحیده محمدی فر را فقط به اسم و عنوان می‌شناختند. جنایت هولناکی که در آخرین ساعت‌های 22 مهر در ویلایی در کرج روی داد چنان هولناک بود که حتی اگـر قربانیانی ناشناس هم داشت نمی‌شد برایشان دل نسوزاند، چه رسد به کارگردان نامدار و محبوب سینمای ایران و همسر و همراه همیشگی اش، که هر دو به شیوهای ناجوانمردانه سلاخی شدند. 

داریوش مهرجویی یکی از فیلم سازان سرشناس و جریان ساز سینمای ایران از تأثیرگذارترین چهره های نیم قرن اخیر فرهنگ کشور، چنان کارنامه پر  باری دارد که حتی اگر سال‌ها پیش بازنشسته می‌شد همچنان جایگاهش در تالار افتخارات سینما جاودانه می‌ماند. او با وجود سایه سنگین سانسور و تحمل چندین دهه کنترل دولتی و محدودیت‌های حرفه ای و غیر حرفه ای، تا آخرین روزهای زندگی اش در تکاپو بود و با انرژی و شور به طرح های تازه فکر می‌کرد.