دوگانگی، ذاتی هر پدیدار دگرسان است. تخطی، مازاد، هذیان و دیوانگی هر یک در حدی نشان از قلمروی دگرسان دارند: این موارد هرگاه به فعلیت درآیند- یا در اشخاص و یا جماعات و دارودسته‌ها ظهور یابند- قواعد همسانی اجتماعی را می‌شکنند. واقعیت آنها نیز از نظمی دیگر و متفاوت از همسانی است، چراکه آنها به واسطه نیرو یا شوکی شناخته می‌شوند که از ابژه‌ای به ابژه دیگر انتقال یافته و سرایت می‌کند. نمادهای دارای ارزش و بار معنایی احساسی نیز نقشی بنیادین در برانگیختن نیروهای دگرسان دارند. لذا، از یک نظر، باتای در تقابلی قاطع با لوبون، تحلیلی دورکیمی به نفع پیوند تکمیل‌گرایانه میان لاهوتی/ ناسوتی، هزینه‌پردازی/ تولید، سرخوشی/ ملالت و پراکندگی/ تمرکز ارایه می‌کند تا این برهان را تقویت کند که یک ذهنیت بورژا- سرمایه‌دار به نامه مدرنیته، پیشرفت و عقلانیت، در حقیقت یک بعد را به زیان دیگری از ارزش انداخته و بی‌مقدار می‌کند. جانکاه‌تر آنکه، این امر به انتقال یک شق این دوگانه

صفحه 74