این محاکمه را ما از شهادت دو مرید هم عصر سقراط می‌شناسیم: افلاطون و گزنفون، که او هم یک «دفاعیه‌ی» سقراط نوشته است، و به قدر کفایت متفاوت با نوشته ی افلاطون. این تفاوت بیشتر به دلیل برتری ارزش‌های ادبیاش است تا ارزش‌های تاریخی‌اش. سه گفت و گویی که در اینجا گرد آمده، سه نوشته ای هستند که با فایدون به آخرین روزهای سقراط اختصاص پیدا کرده اند. محاکمه و محکومیتی که در پی آمد و مرگ اش را رقم زد و یک ماه بعد با نوشیدن جام زهر به انجام رسید. سقراط دفاعیه یا آپولوژی را در برابر قاضی هایش بیان می‌کند.

افلاطون با احترام به شکل این سخنرانی و با احترام گذاشتن به محتوای محتمل آن، آن را با نوعی ستایش واقعی نسبت به استادش نوشته است. او تیفرون کمی بعد از آپولوژی نوشته شد، آن هم با هدف به تصویر درآوردن تقوای واقعی و عمیق سقراط و بیهودگی تهمت‌هایی که بر ضد او ابراز شده بود. سر آخر، کریتون است که این تصویر فیلسوف را با نشان دادن احترام او به قوانین شهری که خود شاهد به وجود آمدن آن بود -یعنی شهر آتن- کامل می‌کند.