عمارت رصدخانه اولین رمان ادوارد کری، روایتی است غریب از ساکنان عجیب یک مجتمع در حال فروپاشی. داستان این کتاب یادآور آثار بکت یونسکو و میلهاوزر است؛ یک کمدی سیاه ابزورد و بدیع. چیره‌دستی نویسنده در این رمان چنان خوش نشسته که جف واندرمر این کتاب را بهترین اثر داستانی قرن بیست و یکم می‌نامد. این رمان بیش از هر چیز درباره‌ی رنج و فقدان است در پایان اما امید طلوع می‌کند و رنگی دیگر به فضای داستان می‌دهد. طرح داستان ساده است اما احساسات نهفته در زیرمتن کتاب پیچیده داستانی عجیب اما دلنشین دارد و بعید است شخصیت‌های شگفت انگیز آن تا مدت‌ها از ذهن خواننده بروند.