اگر فلسفه ورزی مستلزم اقامه برهان و دفاع از مقدمات و تحلیل منطقی پیش فرضهاست به نظر می‌رسد در نقطه مقابل کاری است که بیننده عادی فیلم انجام می‌دهد اگر چنین است پس به چه معنا می‌توان از رابطه سینما و فلسفه سخن گفت؟ آیا سینما می‌تواند منشأ فلسفه ورزی باشد؟ آیا سینما می تواند پرسش‌هایی فلسفی مطرح کند و گاه به آنها پاسخ دهد؟ هیچ فیلم سازی به اندازه استیون اسپیلبرگ بر فرهنگ عمومی تأثیر نگذاشته است. او سازنده موفق ترین ملودرام‌های سینمای آمریکا است. این کتاب بررسی و ارزیابی کارنامه سی ساله اسپیلبرگ است نه از پشت لنز دوربین و نظریه های نقد فیلم که از پشت لنز، فلسفه، خواننده احتمالاً ناباورانه، درخواهد یافت که فلسفه چیزی است که به آن عمل میکنیم نه انبوه دانسته هایمان، در هر مقاله یکی از موضوعات و مسائل فلسفی در آثار اسپیلبرگ به بحث گذاشته می شود موضوعاتی مانند متافیزیک معرفت شناسی ،اخلاق ارزش شناسی زیبایی شناسی فلسفه سیاسی فمینیسم و فلسفه ذهن کار نویسندگان این مجموعه تدریس و تحقیق فلسفه است و در نتیجه نوآموزان و علاقه مندان غیر متخصص فلسفه نیز در زمره مخاطبان آنها هستند.

در پایان کتاب پیوستی وجود دارد که به بحث درباره ارتباط فیلم‌های اسپیلبرگ و فلسفه کمک می‌کند فهرست شیندلر ،آمیستاد هوش مصنوعی و گزارش اقلیت چهار فیلم از شاخص ترین آثار اسپیلبرگ هستند. در این پیوست خلاصه ای از هر فیلم و مباحث و پرسشهای فلسفی مربوط به آن آمده است که برای استفاده در انجمن٬های سینمایی مراکز نقد و بررسی کتاب و استفاده در کلاسهای فلسفه کارآمد است.