آدم‌هایی مثل ما خاری تو چشم دنیان. دنیا بارها و بارها این خار رو از چشمش در می آره و میندازه دور. دور انداخته شدن خصلت ماست. اگه این دنیا مارو نمی خواد، ما هم به جاش یه دنیای دیگه رو میخوایم... انجمن مخفی ما باید بنرسونه .

نه از روی شرارت، چون شرارت برای به وجود اومدن خیر لازمه. در واقع شر قابلهء خیره. ما باید حماقت رو بترسونیم! حماقت ریشه همه فسادهاست. هر مصیبت و جنایتی به حساب حماقت قدرقدرت گذاشته میشه. حماقت ما در همه نداشته هاست، نه نداشتن عقل، چون احمق ها هم ممکنه معقول باشن. حماقت نداشتن تخيله. چرا سنگینی زندگی روزمره آدم‌ها رو له می‌کنه، چرا زیر دستمال گردگیری خاکستریش خفه شون می‌کنه؟ چون تخیل ندارن! من درباره فرار از زندگی روزمره موعظه نمی‌کنم، نه فرار به جلو نه فرار به عقب، بلکه از این بالا با صدای بلند بهشون میگم: بیدار شین! حصار عادت هاتون رو بشکنین! چشم هاتون رو باز کنین و رؤیا بیبینین!