مصاحبه گر دست کم یک سهم مهم در نگارش تاریخ دارد: او در می یابد که در واقع کدام یک از هزاران ملاحظه احتمالی در تصمیمی که گرفته، نقش داشته است؛ متوجه خواهد شد که کدام اسناد بازتاب دهنده واقعیتی است که آن را دیده است؛ به یاد خواهد آورد که چه دیدگاه‌هایی جدی گرفته شـده، کدام یک از آنها رد شده و چه دلایلی پشت تصمیمات اتخاذشده بوده اسـت... اگر این کار با بی طرفی صورت گرفته باشد، خاطرات مصاحبه گر ممکن است به کار مورخان آینده بیاید تا داوری کنند که اتفاقات در واقع چطور رخ داده اند، حتی - و شـاید به ویژه - در موعد مقرر شواهدی بیشتر درباره همه ابعاد وقایع در دسترس قرار بگیرد.

هنری کیسینجر، دوران کاخ سفید، 1979

پیشگفتار

درباره کتاب بازجویی از صدام نوشته‌ی جان نیکسون