گفت وگو با گلی امامی که شانزدهم تیر، هشتادسالگی اوست

بزرگترین خطر را برای ایران جهل می‌دانم

زندگی‌ام به پیش و پس از کریم امامی تقسیم می‌شود
تا پایان عمر، مدیون همایون صنعتی‌زاده هستم
رفتن پاسخ نیست؛ ماندن پاسخ است

خانم امامی، تصورمان بر این است که زادروز هشتادسالگی، نشانه ایست از گذر از سال‌ها تلاش و کوشش و رسیدن به ایستگاه پختگی این سن فقط یک عدد نیست و تجربه‌ای پشت سر دارد که می‌تواند با آن کارنامه، چراغ راهی باشد برای نسل جوان شانزدهم تیر امسال، شما هم هشتادمین صفحه‌ی دفتر زندگی‌تان را ورق خواهید زد؛ از همین روست که به سراغ‌تان آمده‌ایم تا از این عمررفته بپرسیم وبدانیم.

من البته متعلق به دوره و دوران دیگری هستم و در زمانی زیسته‌ام بسیار متفاوت با امروز! اما بله، هشتاد سالگی سن مهمی است؛ نشان از پوست کلفتی من است که هنوز باقی مانده‌ام، درحالی که بسیاری از هم دوره‌ای‌هایم رفته‌اند. می‌دانید که من تاکنون هیچگاه درباره‌ی زندگی خودم گفت وگو نکرده‌ام اما یکی از دلایلی که حاضر شدم در این مقطع زمانی با شما صحبت کنم هم زمانی آن با انتشار آخرین کتاب‌ام یعنی پنجاهمین ترجمه‌ام بود که بعد از آن تصميم گرفته‌ام دیگر ترجمه نکنم چون ترجیح می‌دهم هم چنان آبرویم را حفظ کنم و دیگر دسته گل کهن ســالی به آب ندهم! می‌پذیرم که امثال من در این سن وسال و با این تجارب می‌توانند الگوهایی برای نسل‌های جوان‌تر باشند، امیدوارم در مورد خود من هم چنین باشد و لیاقت الگوبودن را داشته باشم.