دولت تداوم یا دولت تحول؟
تحول خواهی؛ تمهیدی برای برون رفت از «حصار وضع موجود»

مدت در خور توجهی است که همه مردم در «احساس ناخوشایند و تلخی» که درون‌شان را می‌رنجاند و زندگی‌شان را به چالش می‌کشد، سهیم و شریک هستند، و آن «احساس جمعی»، این است که وضعیت موجود، «خرسندکننده» و رضایت بخش» نیست و حکمرانی، گرفتار «حفره ها و کاستی‌های تکرارشونده» است. آری؛ به هیچ رو نباید «خدمات» و «حسنات» را نادیده انگاشت و چشم بر روی «پیشرفت‌ها» و «موفقیت‌ها» فروبست و دست به عمل ناجوانمردانه «سیاه نمایی» و «منفی بافی» زد، اما در کنار این، «واقعیت های تلخ» را نیز نباید نادیده انگاشت و نباید «ضعف‌ها» و «نقص‌ها» را از دامنه تحلیل و داوری خویش، بیرون‌راند. واقعیت، ترکیبی از همه این‌هاست؛ چه «کامیابی‌ها» و «پیشروی‌ها» و چه «شکست‌ها» و «عقب ماندگی‌ها». ندیدن یکی از این دو، «خوش خیالی» و «ساده نگری» است.

مهدی جمشیدی
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی

صفحه ۶۷