کارستان نیما کمتر از دو سه دهه از انتشار «افسانه» پیامدهای خود را پدید آورد. شرایط اجتماعی فرهنگی به گونه‌ای بود و شد که بدعت نیما در شعر امروز فارسی پیروان راسخ خود را یافت که هرکدام به فراخور درک و دریافت خویش در این راه آثاری پدید آوردند که شاکله مشخصه خود را داشت. چنین رویکردی در خلال چند دهه را شاید در تاریخ تحولات شعر فارسی کمتر بیابیم. بدیهی است این رویکرد یکسان نبوده و فراز و فرودهایی هم داشته است.

از شمار شاعران شعر امروز چند تن توانستند جایگاه ویژه و ماندگارتری برای خود به وجود آورده و نقش و تاثیر اساسی در گسترش و تثبیت آن داشته باشند.

یکی از اینان مهدی اخوان ثالث (م.امید) بود که از سرودن به سبک‌های قدمایی شعر فارسی آغاز کرد و سپس نه تنها راه نیما را پیمود و آثار ماندگاری از خود باقی گذاشت بل نوشته‌هایی در بدایع و بدعتهای نیما نوشت که در آنها به درک و شناخت کار نیما و آثار او پرداخته بود.

درباره روزگار اخوان و شعرش نوشته های گوناگون در قالب کتاب یا مقاله نگاشته اند و همچنان خواهند نگاشت.