درباره‌ی شعر «خاطرات من» احمدرضا احمدی

وقتی به تعبیر «دنیست»ها پرده‌ی فهم تحلیلی و منطقی را به یکسو می‌زنیم و دیگر تلاش نمی‌کنیم که چیزها را از راه زبان و منطق و یا از راه دانش بفهمیم و بیاموزیم، شعرهای احمدی عریان‌تر به نظر می‌رسند. این عریانی مدیون نوعی «تمهید ضد تمهید» و مدیون تضاد با هر آن چیزی است که به رسم معمول، شعر از طریق آن «قوام» می‌گیرد.

صفحه ۱۴