روان تن و سفر روان‌تحلیلی

چرا عنوان «نمایش‌های تن»؟ در حین نوشتن نمایش‌های ذهن به تدریج متوجه شدم، مانند بسیاری از کسانی که در حال نوشتن کتابی هستند، همزمان با نوشتن آن، کتاب دیگری نیز دارد در ذهنم پدید می‌آید. برای انتخاب واژة نمایش به عنوان استعاره‌ای برای واقعیت روانی، شاید قدم در راهی گذاشتم که آنا اُو (در پایان قرن) در خلال درمانش با بروتر در آن قدم گذاشت و فرایند تداعی آزادش را «نمایش خصوصی2» نامید. اولین چالش من در این راه تلاش برای فهم معنی زیربنایی سناریوهای روانی پیچیده‌ای بود که باعث می‌شوند انحرافات جنسی شدت یابند. بعد از آن بود که فهمیدم گرچه «نمایشنامه‌ها» در دوران ابتدایی کودکی نوشته می‌شوند، اثراتی پایدار بر ذهن بزرگسال دارند، تا جایی که به نمودهای روان‌رنجوری و روان‌تنی3 نیز کشیده می‌شوند.