تنها راه از دست ندادن نداشتن است.

این عکس‌ها سیاه مشق‌های من است در روزهای دور، تلاش و تجربه‌های من است در شروع عکاسی در زمانی که نمی‌دانست عکس خوب چیست و نگاه عکاسانه کدام است، از چه چیزی و چگونه و به چه دلیل باید عکاسی کم سیاه مشق‌های روزهای سردرگمی، که آر را در بیشتر کسانی که شروع به عکاسی کرده‌اند، دیده‌ام.

امروز که با نگاه عکاسی باتجربه به این عکس‌ها نگاه می‌کنم، غیر از جنبه سندیت آنها، می بینم عکس‌هایی درست و عکاسانه هستند و دوست داشتم در جایگاه اولین عکس‌هایم دیده شوند. شاید هم تلنگری باشد در لحظه‌ای برای آنهایی که در شروع راه‌اند، که من خودم را در آنها می‌بینم. آنها ادامه من هستند. 

مریم زندی