ضرورت فمینیستی پرداختن به سقط ناخواسته جنين

سقط ناخواسته جنین به مثابه پدیده‌ای عمیقاً جنسبتی که طیف وسیعی از زنان را به طور مستقیم تحت تأثیر قرار می‌دهد تاکنون توجه فمینیستی چندانی به خود جلب نکرده است. جنبش عدالت باروری در غرب توانسته تا حدودی تمرکز یکه تازانه بر موضوع سقط خودخواسته جنین را به چالش بکشد و مباحثی چون عقیم سازی اجباری و دیگر رویه‌های سرکوب‌گرانه دولت‌ها علیه باروری زنان فرودست و رنگین‌پوست را نیز علنی و مطرح کند. در نتیجه این تلاش‌ها، بسیاری از فمینیست ها به این باور رسیده‌اند که حق باروری نه به اندازه حق عدم باروری اما همانند آن در معرض تهدید و سرکوب دولت هاست. اما تعیین جایگاه «باروری ناموفق» در سیاست فمینیستی معطوف به «عدم باروری» نیازمند پرداخت نظری و تفصیلی بیشتری است. سقط ناخواسته جنین عموماً مسئله‌ای شخصی قلمداد می‌شود یا به امری صرفاً پزشکی تقلیل می‌یابد و در بدترین حالت به «قصور زن» نسبت داده می شود، به طوری که ابعاد نظری و سیاسی آن پنهان می‌ماند. این پدیده از آنچه عموم تصور می‌کنند شیوع بیشتری دارد. طبق نتایج تحقیقات صورت گرفته در آمریکا، ۲۰ درصد بارداری‌ها به سقط ناخواسته ختم می‌شود و با این حال ۵۵ درصد از مردم این کشور گمان می‌کنند پدیده‌ای نادر است. البته بسیاری از سقط‌های ناخواسته زودهنگام پیش از آنکه فرد متوجه بارداری خود شود رخ می‌دهند و آمار حقیق حدود ۳۰ درصد تخمین زده می‌شود.

غنچه قوامی

صفحه ۴۸