کسی نمی‌داند که لطف تو با دوستانت چگونه است

الهی!

تو موسای کلیم را 

و ‌هارونِ عزیز را 

نزد فرعونِ ظالمِ كافرِ باغی فرستادی 

و گفتی: 

سخن با او آهسته و نرم گویید 

الهی! این لطف توست با کسی که دعوی خدایی می‌کند

خود لطفِ تو چگونه بُوَد با کسی که تو را از میانِ جان و دل خدمت کند؟ 

الهی!

لطف و حِلمِ تو با کسی که «أنَا رَبُّكُمُ الأعلَى» گوید، این است 

پس کسی چه می‌داند که لطف تو با کسی که «سُبحَانَ رَبّي الأعلَى» گوید، چگونه است؟

(يحيى بن معاذ، ص 373)