ای کاش جای آرمیدن بودی

در شرایطی که روزانه بر تعداد محتضران جهان افزوده می‌شود٬ شاید بازجست دالان‌های تاریخ این سرزمین مشعوفمان نکند٬ اما بدون تردید یادآور تجربه‌های مردمانی است که با آراء و عقاید متمایزی ذیل جهان دوقطبی به تکثر عقاید وفادار بودند.

ما مردمان رواداری بودیم و بسا در میانه کشف گزاره‌های راست و چپ در جهان٬ قهرمانان ایمان و عقیده بوده‌ایم نه قهرمانان پیشرفت. این گزار‌ها٬ بیش از آنکه حقیقت جهان را معنا کنند٬ در زمانه یأس و اندوه٬ پیام‌آور گونه‌ای زندگی معنازده و انباشتِ آن برای آیندگان شدند٬ نه تمهیدی به منظور ژرف‌نگری درانبوه اطلاعات و پدیده‌ها؛ ازاین‌رو ما موظف به تلاش پیگیر در یافتن روابط علت و معلولی و دال و مدلولی آنهاييم که برآیند این تقلا شناخت خویشتن و خودآگاهی است.