زبان عامه و کرونا

زبان موجود زنده است و مثل هر موجود دیگر از محیط اثر می‌پذیرد و بر محیط اثر می‌گذارد. زبان با حوادث رنگ می‌بازد یا رنگ می‌گیرد. اکنون که کرونا بخشی از ذهن و زبان و روح و روان ما را تحت‌تأثیر خود قرار داد، در همین مدت اندک آثار زبانی از خود برجای نهاده است. با پیدا شدن سروکلة کرونا از چین، شیوع و رواج آن از قم، تعدادی از واژگان در فرهنگ گفتاری و نوشتاری یكباره بسامد زیاد یافت. کرونا باعث شد ده‌ها واژه در زبان، در کار و فعال شوند و روزانه میلیون‌ها بار به کار روند؛ از قبیل ماسک، الكل، ریه، سرفه، عطسه، کادر پزشکی، قرنطینه، ضدعفونی، بهداشتی، تست مثبت، ریه، عفونی، تب، گلودرد.

از اولین روزهای ورود بعضی آن را «کروناویروس» و برخی «ویروسِ کرونا» خطاب کردند. برخی از افراد خوش خوش‌ذوق معادل‌هایی هم برای ویروس کرونا و بیماری ناشی از آن ساخته‌اند، از جمله دُش‌ویروس، ویروس تاجی و آنفلوانزای خفاشی، کروناز (چون خوشگل است)، کرومساق، کرومچاک (با دیدنش به چاک جاده می‌زنند)، نفس‌گیر، خورانا، ریشه برکن، ریه‌چین، ریه‌خوار و برای قرنطینه هم با اجازۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، تمرگینه را ساخته‌اند. پَنام (پارچه‌ای که موبد در برابر آتش مقدّس روی دهان می‌گذاشت) را برابر «ماسک» پیشنهاد شد.

از شوخی‌های مردم طناز اسامی پیشنهادی برای نوزادانی که در این ایام متولد می‌شوند: امیر کرونا، کرونا سادات، ناقله نسا، بی‌بی کویده، قرنطينه السلطنه، مبتلاالدوله، دستشورالملوک، ضدالعفون، بنفشه الشفا، کویدا، عبدالماسک، الکل میرزا، ویروس سلطان.

صفحه ۱۲۴

مشاهده و خرید دیگر نسخه‌های مجله بخارا