ادبیات و کارا

اگر شما می‌پندارید که جملة من نیاز به توضیح داشته باشد، در اینجا می‌کوشم توضیح دهم. اما باید آنچه را شفاهاً گفتم در اینجا هم تکرار کنم. من مطمئن نیستم که حق با من باشد. وانگهی خودم را در برابر کار شما کوچک احساس می‌کنم. هنگامی که کسانی چون شما که روز خود را در کارگاه یا کارخانه‌ای می‌گذرانید اوقات فراغت خود را صرف بیان عقاید خود در مجله‌ای می‌کنند، کسی که در نوشتن و کار کردن از آزادی وسیعی برخوردار است حق ندارد شانه بالا بیندازد و اظهار لحیه کند. حتی اگر تصادفاً چنین کسی حق داشته باشد چون از خودش مایه نمی‌گذارد، همین کافی است که حرف‌هایش مظنون جلوه کند. برای رضایت دادن به کاری چنین مضحک و چنین زشت باید از دوستان قدیم و ندیم بود و در بی‌خیالی محض. که اگر من چنین ادعایی کنم به شما جسارت کرده‌ام. اما در عین حال گمان می‌کنم که تا حدی سست‌عنصری یا نارفاقتی باشد اگر چیزی را که به‌نظرم می‌رسد رک و راست نگویم. با توجه به این‌که من همواره حاضرم که اگر حق با من نباشد، بپذیرم.