دولت سن‌پترزبورگ می‌دانست که صلح در اروپا با خصومت‌ورزی روزافزون انگلستان و آلمان به خطر افتاده و غائله‌ی مراکش، هرچند در حال فروکش بود، هنوز ادامه داشت. روس‌ها گمان می‌کردند سِر ادوارد گِری به قدری دشمغول بحران اروپایی‌ شده که اهمیت مسائل آسیایی را برای امپراتوری بریتانیا فراموش کرده است. بنابراین آن‌ها به‌راحتی می‌توانند نقشه‌های دیرینه‌ی خود را عملی کنند و ایران را ببلعند و به خلیج فارس برسند و پایگاهی دریایی در کنار آن ایجاد کنند. روسیه تا زمانی که دست‌کم وانمود می‌کرد به قرارداد 1907 روس و انگلیس پایبند است می‌توانست مقاصد خود را در ایران پیش ببرد و ضمنا با این ترفند به وزارت خارجه‌ی انگلیس هم کمک کند که دچار زحمت توضیح در مورد عدول روسیه از قرارداد به پارلمان بریتانیا نشود.

صفحه 150