اضطراب، ناامیدی، سرخوردگی، شرمندگی، سرزنش و احساس گناه که از احساس‌های مورد علاقه قاضی به شمار می‌آیند، هرگز بهترین محرک برای عمل‌کرد شما نیستند. این محرک‌ها شاید شما را به پیش برانند، اما با آلودگی شدید و اصطکاک‌های بی‌حساب و کتاب همراه هستند. لحظه‌ای که به خود اجازه دهید درد و فشار قاضی را احساس کنید، به نگرش او اعتبار بخشیده‌اید. به این ترتیب، لحظات ارزشمند زندگی خود را با درد و رنج هدر می‌دهید. افزون بر این، همان‌گونه که در بخش هفتم شرح خواهم داد، وقتی مغز شما به حالت درد و فشار می‌رود، نگاه محدود و تک‌ بعدی چیره می‌شود. مغز ناراحت شما به جای تمرکز بر فرصت‌ها، روی مش کلات تمرکز می‌یابد. قاضی و خرابکاری‌هایی که مغز ناراحت، فعال می‌سازد. به محض آغاز فعالیت، موجب تقویت و تشدید همدیگر می‌شوند و در نتیجه، تضمین می‌کنند که وضعیت «بد»، به راستی وضعیتی بد باشد.

صفحه 108