آثار اریک امانوئل اشمیت
اریک امانوئل اشمیت در بازار بین المللی به صورت مرجع ادبی فرانسوی در آمده است. ناقدان زبان به تمجیدش گشوده اند و خوانندگان تأییدش کرده اند، حتی با افتخار سینمایی شدن آثارش آشنایی یافته؛ او در سطح جهانی سیمای پر خواننده ترین نویسنده ی معاصر فرانسوی را عرضه می‌کند.
اریک امانوئل اشمیت در ۲۸ مه ۱۹۶۰ در سنت - فوا ـ له - لیون زاده شد در دوران کودکی سودازده ی موسیقی بود از نه سالگی آموختن پیانو را آغاز کرد زمانی هم در نظر گرفت که آهنگساز شود. ولی معلمانش او را از این کار بازداشتند تا قریحه ی نویسندگی اش را که در همان زمان آشکار و مسلم شده بود گسترش دهد.
از دانشسرای عالی پاریس در رشته ی فلسفه فارغ التحصیل شد و در سال ۱۹۸۳ رساله ی دکتری اش را گذراند چند سال در یکی از دبیرستانهای شربور و بعد در دانشگاه شانبری به تدریس فلسفه پرداخت پس از یک تجربه ی عرفانی در صحرای هوگار که به قول خودش بر اثر آن مغروق ایمان شد، دیگر بار سودای نویسندگی به سراغش آمد.
با همان نخستین نمایشنامه اش به نام شب وولونی (۴ (۱۹۹۱) که از جمله گروه سلطنتنی شکسپیر آن را اجرا کرد، شهرت به سراغش آمد مهر تأیید ناقدان تاتری را با نمایشنامه ای به نام بازدید کننده (۱۹۹۳) که گفت و گویی بین فروید روان کاو و خدا بود، کسب کرد.
از آن پس موفقیت از اریک امانوئل اشمیت فاصله نگرفت و شهرت بین المللی نصیبش شد. نمایشنامه ی واریاسیونهای معمایی (۱۹۹۶) گروه را برای نمایش اثر به بسیاری دیارها از توکیو تا لوس آنجلس برد. فاجر (۱۹۹۷) او که نمایشگر یک روز عیاشی دنی دیده رو است به عالم سینما راه یافت.
متن بالا از کتاب انجیل های من ترجمه قاسم صنعوی برداشت شده است.
