کتاب حاضر روایت مستندی است از افت اقتدار و قدرت اقشار میانی در جامعه شهرنشین ایران. دگردیسی ای که هر چند از اواخر دهه ۱۳۶۰ آغاز گشت اما از اوایل دهه ۱۳۹۰ شتاب گرفت تا به پدیده ای ساختاری در جامعه شهر نشین کشور به ویژه در پایتخت تبدیل شد. روایت مستندی که از طریق کاربست ابزارهای جامعه شناسی و مردم نگاری صورتبندی شده توسط پیر بوردیو و به واسطه قرار دادن مبحث فضای اجتماعی در مرکز تحقیق تحریر شده است. وجه تمایز تحقیقی که در این كتاب تقویم شده است با سایر تحقیقاتی که به همین موضوع، یعنی از کف رفتن قدرت اقشار میانی و تحت سلطه قرار گرفتن آنان پرداخته اند در آن است که نویسنده نه به بازگویی این اتفاق اکتفا کرده و نه فقط در صدد اعمال یک نظریه بر رخدادی اجتماعی برآمده است؛ بلکه سعی و تلاشی جدی به کار برده است تا از طریق گفت و گو با افرادی که این واقعه را تجربه کرده اند، روایتی یکه از تأثیر آن بر ابعاد گوناگون هستی شان به دست دهد.
پشت جلد