طی دهه گذشته، «جوانان» جایگاهی دمادم مرکزی تر در سیاست، توسعه، رسانه و مباحثات و منازعات عمومی در جای جای جهان یافته اند ـ خواه به منزله نمادی ایدئولوژیک، رده ای اجتماعی یا نقش آفرینانی سیاسی. جای گرفته بر پس زمینه اقتصاد سیاسی معاصر، کتاب سن و سرمایه داری در پی درک این است که جوان‌ها دقیقاً چرا و چگونه به چنین رده و مفهوم اجتماعی محبوب و مولدی بدل شده اند. کتاب به شکلی بحث انگیز استدلال می‌کند که خیزش و گسترش نئولیبرالیسم نه تنها جوانی را از نظر سیاسی و نمادین بارزتر ساخته است، بلکه کاری کرده که جوانی گستره ای فزاینده از سنین و افرادی برآمده از زمینه های طبقاتی، نژادی قومیتی ملی و مذهبی متفاوت را در بر گیرد.

با کاربست هر دوی تحلیل‌های نظری و تاریخی، نویسندگان کتاب، میسون سکریه و استیوارت تانک، توسعه جوانی را بر بستر سرمایه داری ردگیری می‌کنند، یعنی همان بستری که مدت‌هاست جوانی در آن به منزله رده ای برای کنترل اجتماعی عمل می‌نماید. فصول کتاب منتقدانه به تجزیه و تحلیل ترس‌های روبه رشد از بیکاری انبوه جوان‌ها و از نسل سوخته ای می پردازند که در پی بحران مالی جهانی از راه رسیدند.