بزها به جنگ نمی‌روند داستان احداث سدی مرزی ست. قصه ای که در کارگاه‌های راه سازی و سدسازی می‌گذرد. داستانی کارگاهی که بر داستان نویسی کارگاهی می‌شورد. چنانکه از باورها و سلیقه های داستان‌های بر ساخته ی کارگاه های داستان نویسی و طبع طبقه متوسط می گسلد و تبدیل به بستری برای کنش میان کارگر و کارفرما می شود. البته که مهم تر از آن میدان درگیری بین کارگران و کولبران است. کارگرانی در کار مهار طغیان آب‌ها و کولبرانی در کار طغیان بر مرزها...

در این داستان همراه با آبگیری سد، روستای گوراب فته رفته غرق می‌شود، و روستانشینان در سودای گورهای آباء و اجدادی شان، استخوانها را از خاک در آورده به گورستانی دیگر می‌سپارند. انگار که سد نه تنها زندگی زنده ها را دگرگون می‌کند بلکه تاریخ مردگان را هم درهم می آشوبد.