در این کتاب بر آن بوده ام تا نشان دهم تئاتر در نهایت امر اجباراً سیاسی است چرا که تمام فعالیتهای انسان سیاسی است و تئاتر یکی از آن‌ها.

آن که سعی می‌کند تئاتر را از سیاست جدا کند و کوشش دارد ما را به اشتباه اندازد، خود یک عمل سیاسی انجام می‌دهد. همچنین خواسته ام دلایلی چند از این واقعیت ارائه دهم که تئاتر یک اسلحه است، یک سلاح موثر. بدین علت است که باید برای تئاتر ستیز کرد، چرا که طبقات حاکم پیوسته سعی می‌کنند تئاتر را زیر سلطه خود نگه دارند و از آن به صورت ابزار حاکمیت استفاده کنند. با این عمل، آنها خود مفهوم تئاتر را دگرگون می‌کنند. اما تئاتر همچنین می‌تواند یک اسلحه جهت آزادی باشد. برای نیل بدین مقصود، باید شکل‌های تئاتر مناسب را خلق کرد. باید آن را تغییر داد.

آگوستو بوال