بعد از جنگ جهانی اول نقاشی در مکزیک به نهضت هنری قدرتمند و تأثیرگذاری تبدیل شد. از دیوارنگاره های یادمانی دیگو ریورا، خوسه کلمنته اوروسکو و داوید آلفارو سیکتیروس گرفته تا تابلوها و طرح‌های خوس گررو گالوان، فدريكو كانتو، گیرمو مسا، روفينو تا مایو و کارلوس اوروسکو رومرو، همه و همه اجزای سنّت هنری واحدی به شمار می‌روند که دو بانوی پرآوازه ی نقاش را نیز در بر می‌گیرد: ماریا ایسکردو و فریدا کالو.

کتاب نقاشان مکزیک به همین سنت یا راه و رسم می‌پردازد. هنرمندان، آثارشان، زمینه های اجتماعی و سیاسی، و ارتباط نقاشان مدرن با سنت های اروپایی و مکزیکی بررسی شده است. مکینلی هلم (۱۸۹۶ - ۱۹۶۳) نویسنده ی کتاب که کارشناس برجسته ی نقاشی بود بیشتر هنرمندان مکزیک را از نزدیک می شناخت. از این رو، با زبان راحت و درک عمیقی درباره هنرمندان مهم مکزیک سخن گفته و کتابش یکی از بهترین متن‌ها برای آشنایی با هنر و هنرمندان مکزیک در دوره ی نوزایی نقاشی مکزیک در نیمه ی اول قرن بیستم است. به عقیده ی بسیاری از صاحب نظران، این جنبش هنری از لحاظ ژرفا و گستره بزرگترین جنبش هنری قرن بیستم بوده است، به طوری که امروزه هنوز هم مکزیک را به نقاشی و نقاشانش می‌شناسند (همان طور که ایران را به قالی و شعر می‌شناسند).