فکر کنم این حق طبیعی من است که در تمام زندگیم موفقیتی را با موفقیت دیگری پشت‌سر بگذارم. اگر این کار را انجام ندهیم، مطابق با قابلیت‌های درونیمان عمل نکرده‌ایم، یا باور نمی‌کنیم که می‌تواند در مورد ما هم مصداق داشته باشد یا موفقیت‌های خود را تشخیص نمی‌دهیم.

وقتی معیارهایی را تعیین می‌کنیم که برای شرایطی که در این لحظه در آن قرار داریم خیلی بالا هستند، معیارهایی که نمی‌توانیم هم‌اکنون به آنها برسیم و به همین خاطر همیشه با شکست مواجه می‌شویم. وقتی کودک خردسالی راه رفتن یا حرف زدن را یاد می‌گیرد و ما او را به‌خاطر هر پیشرفت کوچکی که می‌کند ترغیب و تشویق می‌کنیم، کودک خوشحال می‌شود و مشتاقانه تلاش می‌کند کارش را بهتر انجام دهد. آیا شما هم خودتان را وقتی چیز جدیدی یاد می‌گیرید همین‌طور تشویق می‌کنید؟ یا با گفتن این جمله: «تو کردن یا ناآزموده هستی و نمی‌توانی این کار را بکنی.» شرایط را برای یادگیری خود سخت‌تر می‌نمایید؟

صفحه 156