این گفت وگو حاصل دو دیدار من با فرخ غفاری فیلمساز، مورخ، منتقد فیلم و از پیشگامان سینمای نوین ایران است. فرخ غفاری چند ماه بعد از انجام این گفت وگو در ژانویه ۲۰۰۶ در سن ۸۵ سالگی در پاریس درگذشت. او را در گوشه ای از گورستان مون پارناس پاریس یعنی در همان جایی که همکارش هانری لانگلوا، فیلم شناس برجسته فرانسوی و پدر سینما تک فرانسه آرمیده، به خاک سپردند. میراث غفاری برای سینمای ایران میراث اندکی نیست. او نخستین کسی است که دست به جمع آوری اسناد و مدارک مربوط به تاریخ سینمای ایران زد و نخستین کسی است که پس از پایان تحصیلات خود در فرانسه و بلژیک و کارآموزی نزد هانری لانگلوا به ایران بازگشت و کانون ملی فیلم و فیلم خانه ملی ایران را تأسیس کرد. فرخ غفاری، دلبستگی عمیقی به فرهنگ و هنر ایران داشت و تا زمانی که توان داشت و در رأس کار بود در جهت رشد و سربلندی آن کوشید. اهمیت فرخ غفاری در سینمای ایران تنها به خاطر فیلم هایش نیست، بلکه او نیز همانند گلستان و فریدون رهنما، شخصیتی فرهنگی بود و در زمینه ها و حوزه های گوناگونی کارکرده و نقش‌های متعددی در جامعه هنری و سینمایی ایران به عهده داشته است.

پرویز جاهد